Wpływ traumy na mózg
W trakcie lipcowej konferencji EMDR w Barcelonie, bardzo ciekawe wystąpienie miał Martin Teicher, który jest wykładowcą psychiatrii na Uniwersytecie Harvarda w Stanach Zjednoczonych i od 1988 roku kieruje programem badawczym z biopsychiatrii rozwojowej (Developmental Biopsychiatry Research Program) w McLean Hospital. Dr Teicher przedstawił wpływ różnego typu doświadczeń urazowych na rozwijający się mózg, jego struktury i funkcje.
W swoim wystąpieniu wskazywał na to, że jeżeli we wczesnym życiu występują wydarzenia urazowe, to cały układ regulujący reakcje na stres jest nadaktywny w późniejszym życiu. Dochodzi również do zmian epigeneteycznych poprzez modyfikacje białek histonowych i metylację DNA w określonych regionach. Poddanie rozwijającego się mózgu wpływowi hormonów stresu zmienia ekspresję genów, mielinizację, morfologię neuronów, neurogenezę i tworzenie synaps. Efekt ten jest wzmacniany poprzez zaburzenia snu i mediatory stanu zapalnego w ośrodkowym układzie nerwowym. Doświadczenia urazowe w dzieciństwie związane są ze zwiększoną aktywnością cytokin zapalnych w OUN w wieku dorosłym i ze skróceniem czasu życia.
Do rejonów mózgu podatnych szczególnie na doświadczenia urazowe w dzieciństwie należą: ciało modzelowate, ciała migdałowate, hipokampy, kora czuciowa, przedczołowa, zakręt obręczy.
Niekorzystny wpływ doświadczeń urazowych na mózg wiąże się z określonymi okresami wrażliwości. Na przykład, przemoc werbalna ze strony rodziców ma wpływ na rozwój ciała modzelowatego u dziewczynek między 14 a 16 rokiem życia, a u chłopców między 8 a 10 rokiem życia. Według przeprowadzonych badań, objawy dysocjacyjne były przede wszystkim związane z ciężkością urazu, a nie z określonym jego rodzajem.
Zmiany w rozwoju danej struktury OUN niekoniecznie przekładają się na zakłócenie jej funkcji. U niektórych dochodzi do skompensowania zaburzeń strukturalnych. Mimo to, nadal są one wykrywalne w badaniach obrazowych. Określone zmiany strukturalne są charakterystyczne NIE dla określonych zaburzeń psychicznych, a dla określonych doświadczeń urazowych, mających miejsce w czasowym oknie podatności. Oznacza to, że osoby z takim samym rozpoznaniem, na przykład depresji, które doświadczyły nadużycia, różnią się struktura OUN w porównaniu do osób z tym samym rozpoznaniem, które nie doświadczyły nadużyć.
