Leczenie złożonych zaburzeń pourazowych (faza 1) Dr Suzette Boon

Po raz kolejny w Katowicach i po raz pierwszy z tłumaczeniem! Wszyscy, dla których do tej pory w uczestnictwie w warsztacie Suzette Boon przeszkodą była bariera językowa, będę mieli szansę na skorzystanie z  wiedzy i doświadczenia tej wybitnej klinicystki.  Wskazane jest by uczestnicy warsztatu mieli znajomość podstaw rozpoznawania zaburzeń dysocjacyjnych oraz teorii strukturalnej dysocjacji.

 

Wczesna i przewlekła trauma, taka jak: nadużycie fizyczne, nadużycie emocjonalne, wykorzystanie seksualne, a także doświadczenia wojny i przemocy w społeczeństwie, może skutkować poważnymi zaburzeniami psychiatrycznymi u dorosłych. Do takich złożonych zaburzeń pourazowych można zaliczyć: Complex PTSD, dysocjacyjne zaburzenie tożsamości (DID) i inne określone zaburzenia dysocjacyjne (OSDD). Klinicyści uważają fazowy model leczenia za dający najlepsze efekty w przypadku tego typu zaburzeń.

Fazowy model leczenia obejmuje trzy fazy: 1. stabilizacja i redukcja objawów, 2. leczenie wspomnień urazowych, 3. integracja i rehabilitacja. W pierwszej fazie leczenia kładzie się nacisk na budowanie bezpiecznej relacji i regulację pobudzenia, gdyż wielu z tych pacjentów jest nastawionych fobicznie terapii i do terapeutów. Pacjenci muszą nauczyć się radzić sobie z intensywnymi emocjami i rozwijać podstawowe umiejętności dbania o siebie, co przekłada się na lepsze radzenie sobie w codziennym życiu. Stworzenie sojuszu terapeutycznego z pacjentami z traumą złożoną może być poważnym wyzwaniem, szczególnie kiedy towarzyszą im poważne zaburzenia osobowości lub zaburzenia dysocjacyjne. Stabilizacja jest więc absolutnie koniecznym warunkiem, zanim nastąpi przejście do drugiej fazy leczenia – terapii traumatycznych wspomnień.

W czasie dwudniowego warsztatu omówione zostaną zasady fazowego leczenia, ze szczególnym naciskiem na fazę pierwszą. W szczególności postaramy się znaleźć odpowiedzi na pytania: Kiedy i jak pracować z dysocjacyjnymi częściami osobowości? Jak nawiązać sojusz terapeutyczny z agresywnymi i prześladowczymi częściami? Które techniki stabilizacji są najbardziej pomocne? Jakie są najczęstsze pułapki w procesie leczenie? Jak określić, czy pacjent jest wystarczająco stabilny, aby móc podjąć pracę nad doświadczeniami urazowymi? Jak pomóc gorzej funkcjonującym pacjentom, którzy nie mają wystarczających zasobów do pracy nad traumą?

Warsztat będzie realizowany poprzez prezentację, opisy przypadków oraz odgrywanie scen z pacjentami. Będzie tłumaczony na język polski. Szkolenie adresowane jest do psychologów, psychiatrów i terapeutów. Wskazane jest, żeby zgłaszający się psycholodzy i psychiatrzy mieli pewne doświadczenie terapeutyczne, choć nie jest to warunkiem udziału w szkoleniu.

 

Pełna informacja i zapisy TUTAJ.